Archiwum UJ rozpoczęło prace nad spuścizną profesora Józefa Wolskiego (1910-2008), wybitnego historyka starożytności, nestora profesorów naszej Almae Matris. Akta w 2012 r. przekazały córki Teresa Wolska-Smoleń i Elżbieta Wolska. Spuścizna profesora obejmuje 8 metrów bieżących akt.

Józef Władysław Wolski (nazwisko rodzinne Dzida zmienił w 1938 r.) urodził się w Tarnowie. W latach 1928-1932 studiował historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był uczniem legendarnego profesora Ludwika Piotrowicza, twórcy i kierownika Katedry Historii Starożytnej UJ. W 1936 r. otrzymał stopień doktora i rozpoczął pracę jako asystent. W 1939 r. aresztowany przez Niemców i więziony w obozie Sachsenhausen, do śmierci pozostał wiernym świadkiem tej zbrodni na nauce i kulturze polskiej. Po wojnie powrócił na Uniwersytet Jagielloński, gdzie w 1946 r. uzyskał habilitację. Następnie w latach 1946-1958 pracował w Uniwersytecie Łódzkim i Uniwersytecie Wrocławskim. W 1958 roku powrócił na stałe do Krakowa i w latach 1958-1980, tj. do emerytury, kierował Katedrą Historii Starożytnej Instytutu Historii UJ. W latach 1965-1968 był dziekanem Wydziału Filozoficzno-Historycznego UJ.

Autorytet w naukowym środowisku międzynarodowym. Autor ponad 200 publikacji, w tym wielokrotnie wznawianego podręcznika „Historia powszechna. Starożytność" (1 wyd. 1965 r.), monografii „Imperium Arsacydów” (1996) i „Dzieje i upadek imperium Seleucydów” (1999), opracowań i wyborów tekstów źródłowych, współautor „Atlasu Historycznego Świata” (1974). Wielokrotnie odznaczany za osiągnięcia, otoczony powszechnym szacunkiem, do końca pozostał filarem krakowskiego środowiska historycznego.

Warto przypomnieć, że w zbiorach Archiwum UJ znajduje się nagranie wywiadu z Profesorem, zrealizowane w ramach programu „Pamięć Uniwersytetu”.