Kartki z dziejów UJ - Archiwum - Uniwersytet Jagielloński

Świętość królowej Jadwigi

590 lat temu, 30 września 1426 r. arcybiskup gnieźnieński Wojciech Jastrzębiec powołał komisję do zbadania cudów i cnotliwego życia królowej Jadwigi Andegaweńskiej.

W skład komisji weszło m.in. grono wybitnych profesorów prawa Uniwersytetu Krakowskiego: Stanisław ze Skarbimierza, Paweł Włodkowic, Adam z Będkowa, Jakub z Zaborowa, Tomasz z Chrobrza i Piotr Wolfram.

Królowa zmarła 17 lipca 1399 r. w wieku zaledwie 25 lat. W 1384 r. została ukoronowana na króla Polski, w 1386 r. wyszła za mąż za Władysława Jagiełłę. To polityczne małżeństwo miało przełomowe znaczenie: było początkiem unii Polski z Litwą, rozpoczynało panowanie dynastii Jagiellonów w Polsce i chrystianizację Litwy, dotąd kraju pogańskiego. Jadwiga była wybitną władczynią. Starała się o odnowienie Uniwersytetu Krakowskiego. Na ten cel darowała na łożu śmierci wszystkie swoje klejnoty. Gdy w 1400 r. król Władysław Jagiełło ufundował na nowo Uniwersytet, pieniądze z daru królowej pozwoliły na zakup budynków Collegium Maius i Collegium Iuridicum. Dlatego Uniwersytet czcił i czci Jadwigę jako współfundatorkę i szerzył jej kult.

Stanisław ze Skarbimierza, pierwszy rektor odnowionej uczelni, tak wysławiał zmarłą królową: „Przesławna królowa Jadwiga, matka ubogich, ucieczka nieszczęśliwych, obrończyni sierot, ostoja słabych, orędowniczka wszystkich poddanych, ozdoba Kościoła...” Została beatyfikowana w 1979 r. i kanonizowana w 1997 r. przez papieża św. Jana Pawła II, który zawsze podkreślał, że w Jadwidze cały uniwersytecki Kraków odnajduje swoją patronkę.

Autor: dr Maciej Zdanek.