Dzisiaj, 19 listopada 2017 r., obchodzimy dokładnie 201. urodziny Uniwersytetu w Warszawie. Legitymiści twierdzą, iż nadal nosi on imię Józefa Piłsudskiego.

Idąc dalej drogą prawa trzeba skonstatować, iż drugim rektorem ponownie polskiego od 1915 r. Uniwersytetu w Warszawie był Antoni Paweł Kostanecki, który formalnie był profesorem na katedrze zwyczajnej ekonomii politycznej Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nominację Najwyższym Postanowieniem jeszcze cesarza Franciszka Józefa I otrzymał 12 sierpnia 1916 r. Został niemal od razu urlopowany od pełnienia obowiązków profesorskich w Krakowie, celem organizowania Uniwersytetu w Warszawie. Z katedry w UJ zrezygnował 31 III (15 V) 1919 r.

Antoni Kostanecki (ur. 9 I 1866 r., zm. 4 I 1941 r.), po uzyskaniu matury w gimnazjum w Poznaniu w 1884 r. podjął studia w Uniwersytecie w Berlinie, gdzie w 1889 r. na podstawie rozprawy: Der öffentliche Kredit im Mittelalter (Berlin bdw) uzyskał doktorat filozofii w zakresie ekonomi. Od 1 X 1901 r. do 28 II (30 IV) 1910 r. był profesorem zwyczajnym ekonomii i skarbowości w Uniwersytecie we Fryburgu (Szwajcaria), a następnie objął katedrę ekonomii politycznej, socjologii i statystyki w Szkole Politechnicznej we Lwowie, z której to uzyskał nominację do Krakowa, w którym – jak zaznaczono – nie podjął nawet wykładów. W Warszawie początkowo jako wykładowca ekonomii, a następnie profesor zwyczajny ekonomii politycznej pracował do 31 VIII 1935 r., kiedy to przeniesiony został w stan spoczynku. Dnia 25 XI 1935 r. został profesorem honorowym Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie.

Niemal cała rodzina Kostaneckich poświęciła nauce. Jeden brat Jan (1861-1942) tylko został jako zarządca majątku rodzinnego. Najstarszy Stanisław (ur. 16 IV 1860 r., zm. 15 XI 1910 r.) z wykształcenia był chemikiem, po studiach uniwersyteckich w Berlinie i doktoracie w 1889 r. w Bazylei był profesorem w Uniwersytecie w Berlinie. Kolejny z braci to Kazimierz Telesfor Kostanecki (ur. 25 XII 1863 r., zm. 11 I 1940 r.) W 1890 r. został wypromowany na doktora medycyny i chirurgii Uniwersytetu w Berlinie, a juz z dniem 1 X 1892 r. objął jako profesor nadzwyczajny katedrę anatomii porównawczej Wydziału Lekarskiego UJ. Po dwóch latach już, bo z dniem 1 X 1894 r., katedra została uzwyczajniona. Dwukrotnie był dziekanem Wydziału Lekarskiego (w latach 1897/98 i 1906/07), ale przede wszystkim rektorem UJ w ciężkich czasach Wielkiej Wojny (1913/14-1915/16). Zgodnie z ówczesnymi rozwiązaniami prawnymi ustępujący rektor zostawał prorektorem w następnym roku akademickim. Tak tez było w przypadku Kazimierza Kostaneckiego, który urząd ten pełnił w roku akademickim 1916/17. Zachowały się listy, czy oficjalna korespondencja pomiędzy władzami Uniwersytetów: Jagiellońskiego w Krakowie i Warszawskiego, na których pojawiają się nazwiska i podpisy obu profesorów Kostaneckich. Jednego jako prorektora UJ, a drugiego Rectora Magnificusa w Warszawie. O żadnym nepotyzmie nie było tutaj mowy.

Krótko, gdyż zginął tragicznie wraz z matką w wypadku lotniczym pod Piasecznem, docentem – zatwierdzenie habilitacji nosi datę 30 VI 1937 r. – ekonomii politycznej UJ był syn Kazimierza, Jan Kostanecki (ur. 7 II 1902 r., zm. 11 XII 1937 r.)

Autor: dr Przemysław Żukowski.