Na wiosnę 1922 r. do rozgrywek piłkarskich klasy B okręgu krakowskiego przystąpiła drużyna Akademickiego Związku Sportowego (AZS) Kraków. Została ona dopuszczona na ten szczebel rozgrywkowy decyzją Krakowskiego Związku Okręgowego Piłki Nożnej (ZOPN), nie musząc rok wcześniej toczyć bojów na poziomie klasy C. Zespół przyporządkowano do grupy razem z Wawelem Kraków oraz rezerwami A-klasowych Cracovii, Makkabi i Wisły.

Krakowskie „Wiadomości Sportowe” entuzjastycznie przyjęły pojawienie się akademickiej drużyny. Wyrażały zadowolenie, że Kraków nie będzie pozostawał w tyle za Warszawą, Poznaniem i Wilnem, gdzie akademickie drużyny były już założone i osiągały dość dobre wyniki. AZS Warszawa został mistrzem klasy B w 1921 r. i reprezentował swój okręg w Mistrzostwach Polski klasy B. W 1922 r. był członkiem najwyższej klasy rozgrywkowej Warszawskiego ZOPN. Zaś poznańscy akademicy wywalczyli sobie w rozgrywkach jesienno-zimowych awans do klasy B swojego okręgu.

W pierwszym numerze „Wiadomości Sportowych” opublikowano rysunek autorstwa Stanisława Kellera, zresztą piłkarza tego zespołu, na którym wiceprezes AZS wręczył drużynie dodatkowy ekwipunek w postaci worka na gole.

Jak się później okazało, był to prezent trafiony, ponieważ już w pierwszym meczu, który miał miejsce 18 marca na boisku Jutrzenki, Wawel okazał się wyjątkowo bezlitosny dla debiutantów i pokonał ich 10:0.

Spotkanie to doczekało się dalszego ciągu humorystycznych komentarzy na łamach „Wiadomości Sportowych”, kiedy to zostało przedstawione w postaci kolejnych rysunków, ponownie stworzonych przez St. Kellera.

1. Mecz był prowadzony w tak szybkiem tempie — że nawet b. sekretarz A. Z. S. nie mogąc wytrzymać tempa spisywania „gooli", chciał popełnić samobójstwo, połykając ołówek, w czem mu jednak jeden z miłosiernych „członków" zdołał przeszkodzić.

2. Najsilniejszym graczem z A. Z. S. okazał się bramkarz, gdyż po odbyciu całego meczu zdołał jeszcze w jednej ręce unieść kuferek z 10-cioma goolami! (Niebywały rekord wytrzymałości).

3. Drużyna A. Z. S. mimo wszystko, — jednak bardzo dzielnie „trzymała się" (płotu przy zejściu z boiska) prawie wcale nic „spuchnęli" (mało).

Kolejne zawody przyniosły pewną poprawę, gdyż zakończyły się porażką z rezerwą Cracovii zaledwie w rozmiarach 5:0. W trzecim meczu udało się w końcu akademikom zdobyć gola. Było to wprawdzie jedynie honorowe trafienie przeciwko rezerwie Wisły, a mecz zakończył się wynikiem 1:6. Jednak w przypadku tego meczu poznaliśmy pierwszy raz pełny skład w którym AZS wyszedł na boisko. Oto ono w ustawieniu 1-2-3-5: Gotkiewicz – Bezdek, Wietrzny – Światkowski, Cikowski, Keller – Zieliński, Łowczowski, Jesiński, Parachoniak, Sembrat.

Wśród tych nazwisk odnaleźć możemy następujących studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego:

Gotkiewicz Marian – ur. w 1901 r. w Krakowie, student Wydziału Filozoficznego od 1920/21 do 1925/26. Doktor filozofii 9 VI 1931 r.

Bezdek Zygmunt – ur. 1899 we Lwowie, student Wydziału Prawa od 1918/19 do 1921/22.

Cikowski Edward – ur. w 1897 r. w Czarnym Dunajcu, student Studium Rolniczego, a później Wydziału Rolniczego w latach 1919/20 – 1923/24. Inżynier rolnictwa 1924 r. Jego bratem był grający w Cracovii, reprezentant Polski, Stanisław.

Keller Stanisław – ur. 1897 r. w Wilamowicach, student Wydziału Prawa od 1918/19 do 1923/24 oraz Wydziału Filozoficznego od 1925/26 do 1926/27 (na zdjęciu obok, fotografia pochodzi z indeksu, AUJ, sygn. I 602).

Łowczowski Wiktor – ur. w 1900 r. w Wojniczu, student Wydziału Lekarskiego od 1919/20 do 1924/25. Doktor wszech nauk lekarskich 4 III 1927 r.

Parachoniak Aleksander – ur. w 1900 r. w Krakowie, student Wydziału Prawa w 1922/23.

Sembrat Stanisław – ur. w 1900 r. w Krakowie, student Wydziału Prawa w latach 1918/19 – 1922/23. Doktor praw 21 III 1925 r.

W przypadku dwóch nazwisk niestety nie ma pewności, o którego studenta może chodzić. W 1922 r. na UJ uczęszczały dwie osoby o nazwisku Wietrzny – Adam oraz Apolinary. Podobnie w przypadku Zielińskiego, gdzie w jednym roku akademickim studentami byli Mieczysław, Stefan oraz Tadeusz.

Po początkowych bardzo wyraźnych porażkach drużyna akademicka potrafiła odnaleźć formę i już kolejne spotkania przebiegały w okolicznościach bardziej wyrównanych. Dnia 7 maja udało im się nawet zdobyć pierwszy punkt w rozgrywkach, po remisie z Wawelem. Pozostałe porażki nie były już tak dotkliwe w rozmiarach, jednak do końca rozgrywek nie udało się już AZS powiększyć dorobku punktowego. Ostatecznie uplasował się on na ostatniej pozycji z jednym remisem i siedmioma porażkami. Bilans bramkowy wynosił 7-35. Jednak pozycja ta nie skutkowała degradacją do niższej klasy dzięki czemu akademicy mogli za rok powtórnie przystąpić do meczów na drugim poziomie rozgrywkowym.

Autor: Paweł Gaszyński